Eh, ayrılıq! – Aynur Adil
Sən gəldin. Şirin bir yuxu kimi, bir gecəlik qonaq kimi. Niyə tez gedirsən? Bu qədər asandır sənə ayrılıq? Axı mən sənsiz yaşaya bilməyəcəm. Bunu indi anladım. Sənsiz qaldığım ilk gecədə. Dünəni xatırladım… Birlikdə sahil boyu gəzməyimizi, ağaclıqların arasında, otların üzərində bardaş qurub oturmağımızı, gözlərimə baxmağını, əlimdən tutmağını, o şirin öpüşünü… Birlikdə olduğumuz hər anı, hər saniyəni unuda bilmirəm. Axı niyə səni bu qədər sevirəm, niyə? Hardan gəldin həyatıma? Sevginin nə demək olduğunu anlmadığım bir zamanda sevdim səni, həm də dəlicəsinə. Sahildə oturduğumuz gün yadıma düşdü nədənsə. Əl-ələ içərişəhəri gəzməyimiz. Qız qalasına çıxmağımız. Pilləkənləri çıxarkən məni qucaqlayıb öpməyin. Mən niyə səndən doya bilmirəm? Sənə olan sevgim hər gün, hər saniyə artır… Axı niyə gedirsən? Məni yenə də sənsiz qoyub gedirsən. Yenə gecələr sirdaşım xəyallar olacaq. Yenə sənin xəyalınla sevişəcəm. Ancaq yenə də sevinirəm. Əvvəllər səndən mənə qalan yalnız sevgindisə, indi şirin xatirələrin də var məndə. Həyatı yenidən yaşasaydım, inanki yenə də səni sevərdim. Sənsiz necə yaşayacam? Çox qorxuram. Gedibdə bir də gəlməyəcəyindən qorxuram. Şirin xatirələri özünlə aparmağından qorxuram. Ah, kaş sənlə olan anlarım heç bitməzdi. Kaş məni də özünlə apara biləydin. Kaş heç bir zaman səndən ayrılmayaydım. Eh, ayrılıq, niyə gəldin? Gözlənilməmiş qonaq kimi, qapını döymədən, icazə alamadan gəldin. Niyə bu qədər insanfsizsan, ayrılıq? Niyə paxıllıq etdin sevgimizə? Sənin gəlişinin hər kəsə acı gətirdiyini bilirdim, amma bu qədər olduğunu təsəvvür belə etməzdim… Bəlkə də sənin haqqında deyilənlər yalan imiş. Sən dünyada ən yaxşı qonaqsan. Sən gəlməsəydin mən sevginin dadını xatırlamayacaqdım, xatırlayıb da ürəyimə həkk etdim indi. Sevgilimin üzünü, səsini, gözlərini dodaqlarını ürəyimə həkk etdim sən gələndən sonra. Əsl rəssam kimi çəkdim onu qəlbimin içinə. Nə dənizin dalğaları silə biləcək, nədə insan əli…
| |
| Просмотров: 1047 | |
