MƏN KÖVRƏLMƏK İSTƏMİRƏM – Afaq Şıxlı
Mən kövrəlmək istəmirəm… Dodağımı sıxa-sıxa dişlərimin arasında Dondururam göz yaşımı gözlərimin qarasında. Mən kövrəlmək istəmirəm… Ağlamıram – düşünürlər çox güclüyəm, Düşünürlər yoxdu dərdim. Bilmirlər ki, bir dost olsa Sirlərimi, dərdlərimi mən onunla bölüşərdim. Daha məni qoy bəxtəvər sanmasınlar! Zirvələrə ucaltdığım kimliyimə Qibtə edib için-için yanmasınlar! Adı varmı kimliyimin? Arifəmmi, nadanammı? Sətir-sətir nəğmələri sinəsində yatıb qalan Şairəmmi, loğmanammı? Yorulmuşam… Mən bir çiyin istəyirəm söykənərək ağlamağa… Gücüm çatmır zaman-zaman Məni sıxan hislərimi ürəyimdə saxlamağa. Kaş ki mən də heç duymasam… Kaş ki mən də cahil olsam… Şad gəzərdim çoxlarıtək çox şeyləri anlamasam. Yeyib-içsəm, geyinsəm şıq… Düşünsəm ki, bitən deyil Bu dəbdəbə, bu yaraşıq… Düşünsəm ki, Pulum varsa – qüdrətliyəm, Pulum varsa – hörmətliyəm. Düşünsəm ki, dünya mənim, mənim həyat… Amma, heyhat! Bu da bir yük – Anlamaq ki, biz – kiçiyik, dünya - böyük!
| |
| Просмотров: 1300 | |
