Abdulkadir Karaman
BİTTİ Güneşe tutuldu, yangın gözlerim Yandıkça yüreğim eridi, bitti Kaybettim güneşi arar, özlerim Hep bekle, dönerim der idi bitti. Hükümlü ruhuma gece sarıldı Karanlık kalbime gökler darıldı Ufuklar ümidim ile karıldı Kavuşmak gözüme fer idi, bitti. Aşkıma karşılık verdi korkmadan Dertli güllerimi derdi korkmadan Gir dedim kalbime girdi korkmadan Gerçek sevilecek er idi bitti. Başka bir mevsimde açtı çiçekler Gizlendi hep benden acı gerçekler Bıkmadan şu gönlüm bekler hep bekler Hasretim içimi yer idi bitti. HADİ GÜLÜM GÜLÜMSE! Sen ki elleri ipek, bakışı sedeftendin... İçimdeki kıraçlık sayende yok olmuştu! .. Kimse bilmez, bulunmaz bir benzerin, menendin... Ruhuma sonsuz sevgi gözlerinden dolmuştu! .. Anlayamaz hâlimi, özümseyemez kimse... Sensizlik dayanılmaz! ..hadi gülüm, gülümse! .. Anlamsız, yalan her şey, ayrılık ebet değil... Sen var isen hiçbir dert inanırsan dert değil... Ne yapayım çâreler kalleş, korkak...mert değil... Nâmertlerin yüzünden ümitlerin solmuştu! ? Yanayım, tek uğruna, elzem olan külümse? Sensizlik dayanılmaz! ..hadi gülüm, gülümse! .. Varlığınla var olan, yokluğunla yok olur! .. Gel artık, gel geriye! ..ayrılığın çok olur! .. Sen olmazsan karanlık inan ki zor ak olur! .. Bilirsin kalbim niye saç, başını yolmuştu..! ? Gözlerim konuşamaz, düğümlenmiş dilimse? Sensizlik dayanılmaz! ..hadi gülüm, gülümse! .. Hasretinle yanmaktan, susuzluksa çektiğim.. Gelmen için, yollara gözyaşımla ektiğim Kirlenmemiş hislerim?sanmayasın taktiğim? Vaad ettiğin zaman, gölge gölge gelmişti? Canım telaş içinde, çok müşküldü hâlimse Sensizlik dayanılmaz! ..hadi gülüm, gülümse! .. Her başlangıç her sonun tükendiği ilk nokta? İradem kasırgalı hala benliğim şokta! .. Bırakma canımı, ne olur, senden uzakta! .. Kaybetti istemeden, oysa çok zor bulmuştu...! Öleyim tek uğruna, özlediğin ölümse! .. Sensizlik dayanılmaz! ..hadi gülüm, gülümse! .. HÜZÜN BESTESİ Gözlerimde eylül tortuları var Üşürüm ekimin ayazlarından. Rüzgarlar geciken müjdemi kovar İlham natürmortun beyazlarından? Kasımda kurşuni hüzün gökyüzüm Aralık buz tutan hasret albümü. Yalancı bahardan tortu gündüzüm Puslandıran, koruk sevda gönlümü? Ocak tipisinde hapis yüreğim Şubat cemresini bekler umutla. Bayat kurşun gibi yağar kırağım Kimsesiz, ayrılık gününü kutla! Bakışlarım masum kaçağa benzer Duygularım güzlek sağanağında? Bilmem?unuttuğum kaçıncı ezber. Hüzün tebessümün kül yanağında... Buruk kelimeler çeker susuzluk Kalem tutmaz, hicran çetelesini... Almaz, demir attı, cana sonsuzluk Ürkmüş, çıkaramaz gönlüm sesini... İnler kalbimdeki matemli bağlar Ağlarım, çalmayın hüzün bestesi! Acı?bir beste ki, bestekar ağlar Ayrılık, yalnızlık, özlem güftesi. KÜLLENMİŞ DUYGULAR Kapanmaz yaraları sabırla kurutmuştum Kazımıştım kalbimden, adını unutmuştum Yaşıyordum, kendime göre bir yol tutmuştum Bir gün rüyama girdi, gözleri dolu baktı Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı. Depreşmiş özlemiyle üzerime yürüdü Ürperdim, sevgisiyle benliğimi bürüdü Yalvardım, yapma diye, tuttu yerde sürüdü Gözlerimden çığ gibi yaşlar içime aktı Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı. O an ıssız kalbime binlerce ok saplandı Aklım, fikrim, iradem varlığıyla kaplandı Yaşadığımız anlar içtimada toplandı Uzattım ellerimi, ufuktan da uzaktı Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı. Zor kuruntu her zaman yaşadığım bu rüyâ Dalmak istemiyorum, korktuğumdan, uykuya Çoktan küstüm hayata, umutsuz yaşamaya Yine terk etti, beni melül, mahzun bıraktı Yakma dedim, küllenmiş duygularımı yaktı. UMUT Herkes gitti, kaldı umut! Her şey bitti, baldı umut! Gözümde fer, canımda can Tutunduğum daldı umut! Feryad ederken, her zaman İmdadıma geldi umut! Hasret çekerken sevince Kederimi aldı umut! Karamsarken, teselliye Kuşandığım saldı umut! İsyan ederken, asiye İtaatkar oldu umut! Saklandığım dehlizlerde Kaybolunca buldu umut! Mutsuz oldugum zamanlar Ne, sıkıntım? bildi umut! İcimde paslı, pörsümüş Ne acı var, sildi umut! Korktuğumda sigindigim Sarıldığım, eldi umut! Hazan sarınca ruhumu Kokladığım güldü umut! Ömrü ömrüm kadar uzun? Ben ölünce öldü umut! UTANDIM İNSANLIĞIMDAN Sırtına yapışmış aç keneleri Yara, bere olmuş kan sinekleri İnsana yapılan işkenceleri Görünce utandım insanlığımdan. Siyah, beyaz, sarı mühim mi rengi? Canı can, kanı kan, var mı bir dengi Yok etmek isterler arzdan mihengi Görünce utandım insanlığımdan. Alemin yükünü götüren odur Külfette nimeti bitiren odur Açlık, yokluk, kıtlık yetiren odur Görünce utandım insanlığımdan. Armağan eylemiş sahibi mülkü Taşır ezel, ebet bu ağır yükü İnsana eziyet yakışmaz çünkü Görünce utandım insanlığımdan. Acı, çile ne var garibe yükler İnsafsız, vicdansız çiğner, sürükler Ne kadar alçakmış adı büyükler Görünce utandım insanlığımdan. Yedirmezler zayıflara tatlı aş Bunların yüreği ya mermer ya taş Barış için diye yaparlar savaş Görünce utandım insanlığımdan. Uyuşmuş beyinler, hâkim atâlet Görülmemiş böyle korkunç rezâlet Gaspedilmiş, yok hak, hukuk, adâlet Görünce utandım insanlığımdan. VERİN BANA Ne edeyim börkü, kürkü Sevdiğimi verin bana. İstemem mal, makam, mülkü Sevdiğimi verin bana. Çözülmeyen buz olsa da Kör yarama tuz olsa da Yanan, yakan köz olsa da Sevdiğimi verin bana. Unutsun, hiç yad etmesin Hüzün versin şad etmesin Hiç mutluluk vaad etmesin Sevdiğimi verin bana. Muradım o, merâmım o Helalim o, haramım o Eksiğim o, tamamım o Sevdiğimi verin bana. Onunla şenlenir yüzüm Ona ait mülktür özüm Gayrıları görmez gözüm Sevdiğimi verin bana. Onsuz ekmek, aş, su haram O Çilem, o çektiğim gam Şifâ bulsun müzmin yaram Sevdiğimi verin bana. AnasayfaTürk ŞairlerAbdulkadir KaramanYaralarım Gül Ağacı YARALARIM GÜL AĞACI Hiç fark etmez, yansın gönlüm İkimizindir bu acı Acılarım güldür, Gülüm Yaralarım gül ağacı. Sevdân ıtır kokan çiçek Kâlbim sevdânın bahçesi... Tebessümün ballı petek Gülüşün kır menekşesi. Sonbahar yok, bahar da yok Çelişki değil, güzellik Gözden daha hovarda yok Kalpte olmayan özellik. Olsun bütün gül deseni İşleyelim içimizi Unutalım seni, beni Bir bilsinler ikimizi. YARALI KUŞ GİBİ Darmadağın, her parçası bir yerde Bir yangın yerine benziyor kâlbim. Yaralı kuş gibi yorgun yerlerde İnleye, inleye eriyor kâlbim? Gökyüzü gözlerde, bir yangın aşkı Hasretten, belki de, çürüyor kâlbim. İnsafsız özlemle bitmez kavgası Suçu, günahı ne, soruyor kâlbim? Geceler geceler hissiz geceler Hep karanlıkları sarıyor kâlbim. Bir uzak ufukta gurup sevdiği Umutla hayaller kuruyor kâlbim. Kendi zindanında tutuklu gibi Vuslat için mahkum duruyor kâlbim. Öldürse, beddua etmez, yârini Dualar ederek koruyor kâlbim. Kim bilir belkide kaybettiğini Issız sonsuzlukta arıyor kâlbim | |
| Просмотров: 1114 | |
