Қиял сезім
Сезбедім мен жүректен шыққан сезімді Байқамаппын сол бақытты кезімді Жүрегімнің түбіндегі бір түрткі Уақыт өте сыздатып міне сезілді Тұңғиық жатқан сезімім неге оянды Ол сезімнің өмірі болды баянды Сыздатып міне тыным бермей тәніме Улатамын деп шақсада сезбей шаянды Өмірімде сезімді бұлай сезбеппін Жауабын іздеп ойыммен бұлай кезбеппін Тағатсыздана құбылып мына ішімде Мұншалықты сезіміме төзбеппін Жанарыма жас келтіріп қинайды Сол кезеңді уақытқа өткен қимайды Қимағанмен амал барма шығатын Есіне алып көзінен жасын тыймайды Елжіретіп жүрегімен ойлайды Қадалып кеп шаншылсада қоймайды Азаптады сонша іштен тынардай Ысырып жолдан тыңдамады талайды Үмітін үзбей сапарда шекті алысқа Жетем деп оған озардай үлкен жарыста Жолықпады кері қайтты сандалып Жасыл боп өскен қисайды түзу қамыста Азарда – безер өз шешімін таппады Ақ сезімін шықпастай етіп жаппады Күндер өтті жылдар өтті күтуде Көз қырына үмітінде тақпады Сабыр сақтап батады терең ойларға Көңілін сонда шақырып басып жайларға Тәубеге келді сонда ғана көңілі Күн өткізді асықпады айларға Тамшыдай ғана бір сезім булап ішімде Мұңңайып қана күтумен күнін кешуде Еш шарасыз қалғанын бәлкім сезгендей Ойлатып күнде әр таңның салқын кешінде Бұл сезімім көңілге маза береме Қуаныш сыйлап ол күнді күтсем келеме Қашан бітер тағатсызданып күткенім Болса егер жүйрік аттай желеме Таң аттырып кеш баттырып лүпілдеп Естеймба деп соғады жүрек дүкілдеп Жоқ шықпады, көрінбеді, естілмеді Қайдасың деп даусы шықты дірілдеп Соншалықты шарасызбеді сезімім Суымады неге ыстық көңілім Мұз болардай суыса мына ақ көңіл Бұл сезімдер қайдан шықты тәңірім Сонда ғана түсіндім ең тереңді Таса болса жібергендей кемеңді Ең тереңде ең тұңғиық ол сезім Не болсада қорғасын мәңгі денеңді Жуманулы Равиль
| |
| Просмотров: 819 | |
