Гүл ап келдім
Қиырында жүрсем де жырақ жердің, Көз жасыма жүзімді бұлап келдім. Гүл ап келдім, жанымды ұқпасаң да, Арасынан жазира құрақ- белдің. Белгілі- саған айтар сырым да анық, Ғашықпын, білесің-ау, оны да анық. Гүл ап келдім, әкелдім, саған жаным - Басылар деп сол- өкпең гүлімді алып. Сен барда жанарыма жоқты ілмедім, Мәңгілік деп ойладым шоқ-түндерім. Сол ойдың қарымтасы тағы келдім, Жаныңды жібітсін деп шох-гүлдерім. Ойлаймын, алам, тіпті, түсіне кең, Түндерімді өткізген түзіп өлең. Жауқазыны сезімнің шөлдегенмен, Гүл ап келдім, Көктемнің құсыменен. Гүл әкелем, талмаймын, бұлаққа сан, Жас жүректің жалауын құлатпасаң. Гүл әкелем, Әкелем әлі талай, Мәңгілік жүрегімді жылатпасаң... Берген сайын өзіңе жыр арнала, Жайнашы, Жауқазыным сылаң қаға. Кеңліктен қызғалдақ-гүл әкелдім, Қанып бір иіскесін деп құмарлана. Шамам жоқ, сені құшпай жата алатын, Жаныңда жүрсе өзіңмен қатар ақын. Гүл сыйлаймын Иранбақ мекенінен, Сағыныш деп бір сөзбен аталатын. Ақмаралым – мәңгілік махаббатым! Нұрлан ИСА, ақын
| |
| Просмотров: 793 | |
