Бәрі өтірік
Жалған неткен бұл өмір? Көңіліме дақ түсірді-ау көл-көсір. Жылаймын ұзақ түндерді мұңға малып, Өксік бар сонда дағы өшпес ешбір. Күлем кейде ақылы кем адамша Жанардағы жасты тиып аз ғана, Кейде терең ойға шөгем сан қилы Жаным жалғыз қалған шақта оңаша. Сонша күйге бөлеп жатқан бір-ақ жан Сезімімді сезе алмайтын, көрмейтін. Санамдағы маза бермес сұрақтар Күндіз күлкі, түнде ұйқы бермейтін. Саттарова Б.Е.
| |
| Просмотров: 1002 | |
