Мазасыз шақ
Келеді ылғи қоштасар, Сәттер қымбат сен үшін. Жүрегіңді тот басар, Сарғайта сұм жемісін. Маған да жат – қоштасу, Қайтем, тағдыр шешті де... Бейбіт күнде – от басу, Айырады есті де. Шебер шешім екенін, Тағдыр, білдім мен анық! Іздеп ойдың мекенін, Жылдам кетем құп алып. Ойға біраз «тынық» деп, Қанша айтсам да, – көнер ме?! Әр нәрсені жұлып-жеп, Жүрек сол кез көнерген. Қапа қылған маза, шын, Алдырмайды дегенді. Көз алдында «азасың», Ақ ұлпадай бейнеңнің. Қадір кетіп өзгеден, Өзді-өзіңе симайсың. Мақсатыңа көздеген, Абыройсыздық жинайсың. Тілім-тілім жүрекке, Желім жаға алмайсың. Үмітіңді үдеткен, Арманыңды алдайсың. Ойға шомып өткенді, Қиялға еріп, самғайсың. Іштен шыққан от-демді, Арагідік арнайсың. Қағілез боп кетерсің, Өзге жанда жоқ амал. Мұңыңды, тек, көтерсін, Жасты тиған – орамал.
| |
| Просмотров: 833 | |
