Қоштасудың қиын – ай!
Жүрегімде жалындаған от сезім, Өрт боп жанып, өзегімді өртеген! Саған - деген, сезімнің мынау жалыны, Мұз боп қатқан, көкректі жібіткен! Тұсай алмай, сезімнің дауыл - екпінін, Құйын болып, өзіңе қарай беттедім! Таңғажайып сезімнің киіп – шекпенін, Ынтық болып, өзіңе талай жеткенмін! Сағынамын сол бір өткен кездерді, Айлы – түнді, тек екеуіміз өткізген! Қауышушы ек - күздегі жауған жаңбырда, Елемеуші едік - қыстыңда суық желдерін! Отырушы едік – қиялменен көкке ұшып, Қарсы алушы ек – бозарып атқан таңдарды! Құлай сүйіп, өзіңді ғана жырлаппын, Амалым қанша, көкейде мұңды күй - тұнды! Басыма қонған, бағыма сені балаушы ем, Кете бардың, тағдырдың жазған жолымен! Сенсіз өткен күндерімде көбейіп, Айсыз түндер, жалғыздықта меңзеткен! Сағыныштан - отырмын тағы жыр жазып, Уақыт өтер, тек көңілде мұң қалды! Мендегі сезім, ақ қағазға із – салып, Өткен күнді, армандаумен жырлады! Қош бол!... Қош бол – сәулем! Бәлкім - біздер кездесерміз, Бірақ сезім оралмайды, қинайды! Тек өзіңді, әнге қосып жырлайды!
| |
| Просмотров: 984 | |
