Күйзеліс
Кіршіксіз пәк көңіліме бес баттан боп кір сіңген. Өкпелеп мен өміріме талай рет күрсінгем. Жан дүниемді түсінетін тірі жан жоқ жалғанда, Өксіп-өксіп жылап алам уйде жалғыз қалғанда. Қиналғанмен амал нешік, шарасызбын, қайтейін, Мақсатыма жетпей, сірә, кетер ме екем арманда. Он жеті-ак жыл ғұмыр кештім, не жақсылық көргенім?! Бұл қорлыққа төзгенімше, артық еді-ау өлгенім! Өле алмаймын, себебі өмір екі айналып келмейді. Арам ойлар санамды улап маған маза бермейді. Өмір маған: "Тек берілме! Есіңді жи!"-дегенмен, Өлім маған қолын сілтеп: "Бәрі бітті! Өл!"- дейді. Өмір, шіркін, уақытша ғой, Өлім болса - мәңгілік. Тығырықтан шыға алмаған мен бір жүрген әңгүдік. Жасасам ба мен бір ерлік дүйім жұртты таң қылып. Бірақ өлім ерлік емес, Өлім деген - заңдылық!
| |
| Просмотров: 849 | |
