Zavqiy (1853-1921)-She’rlari
SHOHIMARDON XOTIRASI Bu ravzaga kimki kelib, Bir kechasi mehmon ekan. Umrida bir ko‘rgan kishi O‘lganda bearmon ekan. Ikki tarafdin soy deng, Ko‘m-ko‘k musaffo choy deng, Har dam ichib hoy-hoy deng, Obi hayoti jon ekan. Osmonga qo‘ygan nardbon, Chiqsang tamosho bir jahon. Nahri ulug‘, har so‘y ravon, Ko‘rmakka ko‘z hayron ekan. Keldik yetib mohi rajob, Har kim ko‘rar aylar ajab, Na pors ko‘rgan, na arab, Bir jannati rizvon ekan. Boloda tang-tang ko‘chalar, Turg‘ayki, shayxu xo‘jalar, Kelsa tovuq ham jo‘jalar, Yozmoqda dasturxon ekan. Bad shaklu bal xo‘, badiamo, Botinda kiyna, fisq riyo, Kim uchrasa shilqim gado Sulloh ozori jon ekan. Sahni ajoyib xush havo, Ham ruhparvar, jon fizo, Xushbo‘ ko‘ringay har giyoh, Jambil bilan rayhon ekan. Kabiklari bo‘ynin cho‘zib, Yuz sovt ila nag‘ma tuzib, Bulbul navolar ko‘rguzib, To‘tisi xush ilhon ekan. Bo‘lsa kerak bul tog‘lar, Kam-kam chiroyli bog‘lar, Hech kimsa ko‘rmas dog‘lar, Ko‘ngli aro qolgan ekan. Zavqiy kelib ko‘p turmadi, Tursa rafiqlar qo‘ymadi, Oyo nasiba bo‘lmadi, Ehromi uchqo‘rg‘on ekan.
| |
| Просмотров: 2591 | |
