Elbek (1898-1939)-She’rlari
MUJDALAR Yel kezar, yellar kezar, yellar kezar, El sezar, ellar sezar, ellar sezar. Ko‘rkli dengiz suvini har yon urar, Kayflanar, lazzatlanar, davron surar. Yel kezar, yellar kezar, yellar kezar, El kezar, ellar kezar, ellar kezar. Kuchli tog‘lar yo‘lni bog‘lar, gerdayar, Yel ularga qo‘lni chog‘lar, erdayar. Toshqin o‘lmoq, intiqom etmak istagan Tog‘lar ortiq tortisholmas, jim qolar. Na’ra tortib yel-da, ketmak istagan Yoqlariga g‘olibona ot solar... G’amli yelda, tutqun elda bandilar Qop-qorong‘u zindon ichra termilar. Yel esar, unlar sari yo‘rtar, yelar, Eltmak istab erkin eldan mujdalar. To‘xtamas tun-kun yurar, seldek toshar, Hovriqar, tog‘lar oshar, suvlar oshar! Yel kezar, yellar kezar, yellar kezar, El sezar, ellar sezar, ellar sezar. SAHRODA Yulduzlar ko‘qda porlar, Sahro jimgina uxlar. Tevalar sekin-sekin Ko‘lkadek olg‘a bosar. Tarqalar qo‘ng‘iroqdan Bir tovush umid to‘la. Aks etib kirib uzoqdan, Derki: «naridan so‘ra!» Ko‘b yo‘llar ortda qoldi, Ketish, surulish yana. Meni kim yo‘lg‘a soldi? Intilish bor ko‘ngilda. Charchamaydi tevalar, Yo‘qmidir yo‘l so‘ng-boshi. So‘ylar allanimalar Yulduzlarning qaroshi. KECHQURUN Quyosh sekin bekindi Qarshimdog‘i tog‘larda. Borliqni ko‘zi tindi Yolg‘iz dam shu chog‘larda. Qir tumon-la burundi – Tog‘dan tushdi suruvlar. O’ynoq qizdek burulib Oqardi pastda suvlar. So‘ngra ko‘kni yoritib Chiqdi soriq bir chechak. Oqshom ko‘nglin ovutib, Allalardi sharsharak. KO’KLAM CHOG’IDA YAPROQLAR Ko‘kargan yaproqlar og‘ochlar uzra Jilmayib, quvonib yayrab tururlar; To‘xtovsiz eskuchi - kuchli shamollar Bularni ayashib, sekin ururlar. Og‘ochlar yam-yashil yaproqlar ichra Ko‘milib, jimgina pusib o‘ltirar: Ko‘klamning yomg‘uri yoqqach bularga, Ko‘zlardan oqquchi yoshday miltirar. Kim bilur, bu yoshlar balkim chindanam Og‘ochlar ko‘zidan chiqib tomadir: Ko‘klamning bu erkin mazgillarini Doimiy emasin yaxshi biladir... Kuzning u qop-qora, sovuq tuslari Balkim og‘ochlara yomon ko‘rinar; «Koshki ko‘rmasaydik!» - deb shu kunlarni, Boyaqish yaproqlar g‘amdan sarg‘ayar. Qayg‘urmoq yarashmas, bo‘shdir qayg‘urmoq! «Ko‘klam bir kelmas», ey go‘zal yaproq!.. TIL Mungli qushim, sayrab-sayrab kel, anglat, Kimlar erur Turk tilini sotg‘uchi? Bulbul kabi sayrab turgan bu tilni Uyalmayin bu o‘lkadan otguchi? Bolday totli, jondan aziz turkchani Tushunmayin, xo‘rlab-xo‘rlab yotg‘uchi? Mungli qushim, ularni qo‘y, sen sayra! Turk tilining dong‘in chiqar ko‘klarga! Qo‘y ularni, ular yo‘ldan ozsinlar, El ichida bo‘sh bo‘g‘uzlik sotsinlar! QALBIM Xayolim qo‘limdan kapalak kabi Uchqinib yo‘qoldi, bilmadim qayga, Uni axtararkan, qalbim nazari Tashlandi yaltirab turuvchi oyga. Hoy, so‘yla oy! Mening xayolim qayda, Yo sen o‘g‘irlab olib qo‘ydingmi? Hoy qalbim, aytgil sen, u qaysi joyda? Yoki sen ham axtarishdan to‘ydingmi? Angladim, tushundim, xayolim mening Shu chiroyli oyning qo‘yniga qochgan. Balki qalbim senga, ko‘zlaring sening Uni ko‘ra olgan, oy sirin ochgan. PARCHA Qor qarshisida qarg‘a qag‘irlab quvonchda Qoqar qanotin, qayg‘uli qolmas qora qishda. Qot-qot qorini qayg‘isida qolmasa qorg‘a, Qoqmasdi qanotini quriq, qo‘rqqili qarg‘a. 1922 PARCHA Ko‘klamda ko‘karsa ko‘k ko‘katlar, Ko‘klarga ko‘milsa katta-kattalar, Ko‘m-ko‘k ko‘karib ko‘rinsa ko‘llar, Ko‘ngilni ko‘tarsa ko‘rkli gullar... 1921 UYG‘ON, KO‘NGLIM Uyg‘on, ko‘nglim, uyg‘on, bir oz yumg‘on ko‘zing ochilsun, Yerda bo‘lgan shu hollarni ko‘rub yoshing sochilsun... Yong‘il bir oz yolqunlanib, ey yuragimning o‘ti, Chiqsun sening yolquningdan alangalar ko‘k sari. Chiqqach unga ko‘kning yuzi tomug‘ kabi qizartsun, Guldiratsun ko‘kni hamda yoshinlarni yoshnatsun. Chulg‘ab olsun ochiq qo‘ymay ko‘kning hamma tegrasin, Yoqsun qo‘ymay bu kun uning butun borliq narsasin. Tozalasun shu ochunni bu qayg‘ili kunlardan, Qutqarilsun butun jonvor shu qorong‘i kechlardan. Kerak emas bizlar uchun u ko‘rungan havolar, Ham yerdagi oqib turg‘on buyuk-buyuk daryolar. Bordir bizda uning o‘rnin qoplayturg‘on «chin havo», Bordir bizda suv o‘rnig‘a oqaturg‘on chin daryo. 1922
| |
| Просмотров: 1761 | |
