Asqad Muxtor (1920-1997)-She’rlari
Ikki narsa og‘ir ko‘ngaimga asli, Ikki narsa uchun yo‘q menda bardosh: Biri - dushmanimning shodon qahqahasi, Biri - do‘st ko‘zida miltillagan yosh. * * * Daraxtlarni burkab Oq tuman suzar. Eshitilmas qushlar navosi. Nega muncha g‘amgin... Nega dilni ezar Erta bahor kuni bu kuz havosi? Men nega yuribman Bog‘ni aylanib, Uyda axir ishim oz emas: Stolda yotibdi chala satrlar... Men nega yuribman, Ko‘nglim yozilmas?.. Bir qiz, bir yigitni ko‘rdim shu damda. Ular shoshib kelib, tez qo‘l olishdi. Shumshaygan daraxtlar tagida, namda Uzoq, uzoq turib qolishdi... Baxtliman. O, mening toleim ko‘rkam. Ko‘nglim quvonchlarga to‘ldi limmo-lim, Chunki, qaerdadir, uzoqda bo‘lsa ham, Yer yuzida sen borsan, jonim. * * * Kuzgi yellar, xazonrez yellar, Bog‘lardan bog‘larga ko‘chasiz. Gullar xushbo‘yini, Oltin barglarini Qayoqlarga olib uchasiz? Yalang‘och shoxlarda izg‘ib, Ko‘chib ketgan Qushlar uyasini titasiz. Ko‘z oldimda tortqilab, yulqib, Yoz husnini olib ketasiz. Ammo men bilaman - Olib ketolmaysiz Umrim bahorining bir yaprog‘ini. Ko‘klam shabbodasi bo‘lib qaytarsiz G’arq pishgan bog‘larim sog‘inib. UMR Kuni kecha shu so‘rida yotganimda Oy shu’lasi tushmas edi yuzlarimga: Yaproqparning titroq, yashil sharpalari Orom olib kelar edi ko‘zlarimga. Bugun bo‘lsa tanga-tanga nur tushipti. Mijjam horg‘in, uyqu bermas yorug‘ yulduz. Birdaniga yuragim shuv etib ketdi: Kuz kelipti, kuz... * * * Men ko‘p yo‘llar yurdim, Ko‘p narsani ko‘rdim, Goh sog‘inib, Goho Shodlikdan jo‘shib; Qanot chiqqan qushday Uyasiga sigmay, Yuragimda talpinar qo‘shiq. * * * Men seni o‘ylayman, o‘ylarim cheksiz, Shunday cheksiz bo‘lsin baxtli kezlaring. Men seni o‘ylayman. o‘ylarim tengsiz. Shunday tengsiz sening tiniq ko‘zlaring. Men seni o‘ylayman, o‘ylarim uzun, Ki undan shundayin bir arqon o‘rsam, Chirmab tutib bersam sevgan yulduzing So‘ngra sen ko‘ksingda porlatib yursang Men seni o‘ylayman... * * * Oradan gap qochsa, yaraday qiynar. Shunday iz qoldirar so‘zning qamchisi Goh tun sukutida eshitib qolaman – Gurs etib tushadi ko‘z yosh tomchisi. Nima gap o‘zi? Nahot ko‘qtsan uzilib tushgan bo‘lsa Nikoh yoshimizning yorug‘ yulduzi... GULLAR Lola gulxanlari yo‘l yoqasida... Umrimda juda ko‘p yo‘llar bosdim men Bahor epkinidan yurak orziqadi, Yo‘llardan ham ko‘proq gullar bosdim men. Ko‘ksim bilan bosdim, ezdim poshnam bilan, Chamanlar, chamanlar toptadim! Balki shuning uchun yigirma yil izlab, Gulgun yuzlaringdan orom topmadim. Balki o‘sha yillar dil xazinasidan Qandaydir javohir yo‘qotdim. Yovga o‘q otishim kerak edi mening, Gullarni ko‘rmadim. Yovga o‘q otdim. Shoshish zarur edi, shoshish, otish zarur, Men o‘lim girdobi bo‘lishim kerak. Tunlar sozliqlarda o‘rmalarkanman, Gullarning infashin tinglardi yurak. Ha, ko‘p gul bosdim men. O’rni to‘larmikan Gul bo‘lib ochilsa har qalb tepishi? Qirda lola fasli chalqancha yotib, Borliqni unutging keladi kishi. Meni nafratlamas lolam, jonginam, U hamon mehr ila menga boqadi. Men quloq solaman: tomirlaridan, Mangulik sharbati silqib oqadi. Gulgun yonog‘ida shabnam qatralari... Negadir eslayman bolalarimni. Borliqni unutish kerak emas, yo‘q, Ardoqlayman lolalarimni! Etik poshnasidan ardoklayman, o‘kdan, Dovul tursa - qalqon bo‘laman! O’lsam, faqat Beloyanis kabi Tishimda gul tishlab o‘laman. Tishimda gul tishlab o‘laman... TUG‘ILISH Tong oldidan yomg‘ir sevalab o‘tdi, Keyin ko‘k ochilib, yog‘di yulduzlar. Yerdan hovur ko‘tarildi, xuddi Qimirlagan kabi zimdan ildizlar. Kimgadir muqaddas bir zum yaqinladi, Qorovul o‘chirdi so‘nggi fonarin. Iyul quyoshining ilk yolqinlari Yaproqlarga sachrab yonardi. Yer yosh: soflik jimirlatar etin, Zoriqqan g‘unchalar ochildi bog‘da. Panjaradan oshib chiqib ketdi, Maysalarda yurgan yashil shabboda. Eshikdan eshikka yugurib yelardi, Suyunchi so‘rardi, suyunchi. U go‘yo taqdirni olddan bilardi, Go‘yo yo‘q dunyoning g‘ami, kuyunchi. Iymanibroq turar ota poygakda, Ko‘ksida yulduzi, bir qo‘li mayib. Ichkarida esa, oppoq choyshabda Jahonning umidi yotar jilmayib. *** Bilmadim, yo‘lingga kimlar bo‘ldi g‘ov, Bezidi kulbamdan fayzu farishta. Ko‘ngil mulkim mening alg‘ov-dalg‘ov, Qayt, dunyomni qilgil sarishta. Bari o‘lja-jo‘lda — ro‘zg‘or, his, xayol, Sening qo‘llaringga hammasi mushtoq. Quvonch gullarimga suv sep, sohibjamol, Bunda har mo‘’jiza sening sehringdan. Xayol zulmatiga soching chulg‘anar, Qiynar ilk nigohing mangu lahzasi. Devorda soyadek es-es to‘lg‘anar Tungi bo‘salarning sirli lazzati. Aytsang-chi, yo‘lingda kimlar bo‘ldi g‘ov, Bezdi-ku kulbamdagi fayzu farishta. Ko‘ngil mulkim mening alg‘ov-dalg‘ov, Qayt, yana dunyomni qilg‘il sarishta. YO‘L Ostonamdan taralgan yo‘llar Eslatadi quyosh nurini. Uzoq-uzoqlarga ketib, uzayib, Uzaytadi mening umrimni. Yurganlarni daryo deydilar, Daryo — cheksiz umr ertagi. Bir kun uyda o‘ltirib qolsam, Hayot go‘yo chetlab o‘tadi. Ko‘rganing — seniki, der edi bobom, Ellarni, dillarni kerak ko‘rishim. Ochilmagan qo‘riq, noma’lum yulduz Bari-bari — mening ulushim. Ijod dardi — yo‘l azobidir, Mayli, bo‘lsin tumanlar quyuq. Ruhim bilan yo‘lda ekanman, Umrimning ham nihoyasi yo‘q. QIYNALISH Kitoblarim varaq-varaq, Siz qaylarda sarsari? Umrim edi yashil daraxt, Sizlar uning barglari.
| |
| Просмотров: 5171 | |
