Oydin Hojiyeva-She’rlari
MO’JIZA LAHZALARI Umrim bo‘g‘otiga qor tushdi necha, Laylak qorlar yog‘di afsona aytib. Hayotimga yangi yil kirgan kecha Har gal bolaligim uchratdim qaytib. Kumush teraklarning qir uchlarida Tilla isirg‘aday qolgan varraklar, Bir hovuch nur o‘ynab kulgichlarida O’smirligim kelar har yil daraklab. Allohdan mo‘‘jiza kutgan go‘dakday Tutsam ona taqdir etaklaridan, Qor bosgan tog‘lardan sayrab kaklikday Yillarim chiqar qish ertaklaridan. Ko‘zim-la erkalab g‘uncha qizlarni, Dilbar singillarim manglayin o‘pdim. Shamolday aylanib dala-tuzlarni, Gullar yaprog‘iga shudringlar sepdim. Qorxat olib kelgan kemshik bolakay – Ostonamda turar shoshqaloq elchi. Anhor sukutida chalib oqar nay Vaqt degan g‘animat g‘aroyib yo‘lchi. Yog‘och darchalarning zulfinlarida Murg‘ak qo‘llarimning tafti tovlanar. Ko‘kka o‘rlagan tut ajinlarida O’n to‘rt kunlik oy o‘tovlanar. Qiziydi gap-gashtak, hangoma, gurung, Tanchada biqirlab qaynaydi qumg‘on. Kimdir «Kuntug‘mish»dan o‘qiy boshlar so‘ng, Yerning ildiziga tutashadi jon. Borliqni chulg‘aydi jannatiy ifor, Oppoq kamalakdan qamashadi ko‘z. Zamin sukutida guvlaydi bedor Yurak - kul ichida tirilgan Qaqnus. NAVRO’Z O’riklar shoxida yondi ming chiroq, Pushti kapalaklar qo‘ndi bodomga. Oftob bir qizdirsa, ko‘zlari qora Lolaqizg‘aldoqqiz chiqvolar tomga. Jilovsiz toychokday yugurar kishnab, Qish bo‘yi esnagan erinchoq soylar. Bahor bisotidan ketadi yashnab, Kelinchak uyiday ko‘hna saroylar. Sumalak boshida kelinlar chechan Lutfida dunyo ishq, sirga aylanar. Yomg‘ir qo‘bizini chaladi sho‘xchan, Somonlar tilloga, durga aylanar. Tarnovda pat tarab oshiq musicha Sho‘x-sho‘x muchchilashib baxshi bo‘lodir. Kavrak ildiziyu cho‘l andizicha Bol kirib chechaqdan yaxshi bo‘lodir. Xazin mozoriston daraxtlari-da Armon gullarini to‘zg‘itib porlar. Qabrtoshning vido dastxatlarida Xotira shu’lasin o‘qir bahorlar. Hayot abadiydir. Hayot - g‘animat. Dovul qoqar jarchi, bong urar Navro‘z. Ne chog‘ sehrgarsan, ona tabiat, Har bir hujayrada yoqasan yulduz. Ming torli soz kabi saslanar Inson Navro‘ziy sabolar ohangida mast. Tongtacha bahoriy zavq ichra jahon Bir quchoq guldasta bo‘lsa ajabmas. * * * Bog‘larda yosuman gullay boshladi, Qumrilar mastona «hu-hu»lay boshladi, Oftob yuraklarni yog‘dulay boshladi, Yozning shamollari xush yoqar jonga. Qulfinay bargida qizil marjonlar, Oq tut og‘izlarda navvot-darmonlar, Bug‘doy boshoq tortib sut to‘lar onlar Yozning xayollari g‘unchalar jonda. Urushqoq mayna ham xayolparastdir, Kabutar raqslari ishqqa payvastdir, Qirqog‘ayni gullar bir folparastdir... Suvlar guldiraydi qo‘sh tegirmonda... Jannat O’zbekistonda... * * * Bir so‘nib, boz yonmoq na xushdir, Tiriklikda bashorat tushdir. Gulga kirgan bir chog‘imdaydi, Ishq shiddati qarog‘imdaydi. Yondim, ustixonim-da yondi, Tomirlarda qonim-da yondi. O’t ketdi - ho‘l-quruq aralash Yonaverdi to‘rt taraf yakkash. Ajdaho o‘t nafasi tindi, Ko‘ksim aro nasimlar indi. Kul ostida qolgan cho‘g‘ edim, Mulki borliq aro yo‘q edim. Bir qatra suv, bir tomchi shabnam Bahrul najotmidi o‘sha dam? Chag‘ir-chug‘ur qushlarim qaytdi, Ma’suma, xur tushlarim qaytdi. Men qovrilgan do‘zaxni kechib, Qaldirg‘ochim, xush kelding uchib! O’YLAR Bu dunyodan azizlar ketdi, Fikratida yulduzlar ketdi. O’tdi necha avliyo zotlar, Duosida qaqnuslar ketdi. O’tdi Alloh ishqida Majnun, Payg‘ambarga egizlar ketdi. Oh urganda, nolasi quyun, Kulgusida kunduzlar ketdi. Torlarida bulbul sayragan, Elga darmon hofizlar ketdi. Chimildiqqa kirmagan necha Sor yigitlar, hur qizlar ketdi. Chumolidek tog‘larda kezgan Xazinasi qomuslar ketdi. Maysalari salovat aytgan Bahor-bog‘li andizlar ketdi. Qa’rlarida sadaflar tuqqan Necha baxrul dengizlar ketdi. Yer yuzini shamolday kezgan Qadamlarda sha’n izlar ketdi. Vatan qadrin nomus bilganlar Ibratida non-tuzlar ketdi. Ajdodlarning shukuh-shonidan Chaqnab fido vorislar ketdi. Munkillagan donishmand yillar Kiprigida qor kezlar ketdi. Dor ostida Erk-iymonida Bukilmagan qad, tizlar ketdi. Tiriklikning tegirmonida Yanchilib ne to‘kislar ketdi. Molu davlat girdoblarida Necha ahli tamizlar ketdi. Shonu shuhrat saroblarida Qancha do‘stu nodo‘stlar ketdi. Toshbaqaday imillab kimdir, Porlab vaqti tig‘izlar ketdi.
| |
| Просмотров: 2024 | |
