Safo Ochil (1942-2009)-She’rlari
KO‘KLAM QO‘SHIG‘I Momaqaldiroq Arava qo‘shib, Tog‘lar ustidan Kelmoqda tushib. Olam yarqirar, Yo‘qdir qiyosi. Jaranglab ketdi Yomg‘iming sasi. Yomg‘ir yog‘moqda Shitir-shitirlab. Ko‘klam qo‘shig‘in Aytar shivirlab. Giyohlar bilan Bo‘lmoqqa sirdosh. Bulut ortidan Entikar quyosh. Shamol uyg‘onib, Yela boshladi. Maysalarni u Silay boshladi. Haydab ketmoqda Bulutni shamol. Maysa va quyosh Ko‘rishar visol. OQSHOM Tun. Uxlar qishloq. Ko‘z yummay uni Allalar buloq. Bizning yulduzlar, Buloqlarda-yey O‘zlarin izlar. Buloq kuylaydi, Ichida yulduz Sakrab o‘ynaydi. Kuylayman kuyin, O‘rganaman men Yulduzdan o‘yin. Quvonib juda, Otdim umbaloq Buloq boshida. Kuylayman to‘lib, Tog‘lar ham kuylar Menga qo‘shilib. Tog‘lar sadoli Bag‘ri naqadar Kayf-u safoli! Tun. Uxlar qishloq. Ko‘z yummay uni Allalar buloq. QUSHLAR QO‘SHIG‘I Daryo bo‘yidan Qo‘shiq taralur. Voham orzusin Eshib taralur. Kim kuylamoqda Muncha umidvor? Ko‘nglim ochilar, Hoy, ayting, kim bor? Hech kim yo‘q ekan, Mundoq qarasam. Daryo betida Titroq, qarasam. To‘lqin bu, to‘lqin, Kuylarkan, ana. Qushlar qilmoqda Ko‘kda tantana. Qo‘shiq aytmoqda Sofdil qushlarim. Turfa kuylarga To‘lmoqda bag‘rim! SOYAM BILAN O‘YNAYMAN Soyam bilan O‘ynardim quvnoq. Men singari U ham xushchaqchaq. Yursam, yurar, Qiziq qilmishi. Tursam, turar, Ermakdir ishi. — Ey, soyajon! Qilmagin ermak. Shunday qilsang, Do‘stmassan, demak. O‘yin yo‘lin Aytsam-da bir-bir. Bilganidan Qolmas baribir. „Po‘m" desam-da, Ergashib kelar. Undan odam Qanday qutular?! KUNGABOQAR Kungaboqar muloyimdir, Uyati bor. O‘ziga xos qiziq, ajib Odati bor — Tunda yerga, kunduz esa Kunga boqar. Shu boisdan yer-u kunga Birday yoqar. Qomi to‘ygach, „yig‘ib olar" U esini. Quyoshga ham ko‘rsatadi Yelkasini. QAYIQ Bir bolakay qamish bargidan, Chiroyli bir qayiq yasadi. Orzu, uyi shunda mujassam, Uni yelkan bilan bezadi. Tezkor oqib turgan ariqqa, Uni asta qo‘yib yubordi. Toiqin olib qochdi qayigin, Bola esa yigiab turardi... OXIRGI SO‘ZLAR Sarg‘aygan barglar Yerga to‘kildi. Go‘zal chiroyi Zum o‘tmay soidi. Kimdir yoqipti — Barglar jizillar, Yonib chiqmoqda Oxirgi so‘zlar... YARADOR QUSHCHA 1 — Oyi, oyi, oyijon, Bugun qiziq tush ko‘rdim. Birdan chiqazib qanot, Osmonda uchib yurdim. Xuddi shu hozirgidek, Qo‘llarim ham bor emish. Bir qushchani otdilar, Shunda qo‘llar berdi ish. Ushlab qolib qushchani, Uyasiga yotqizdim. Yaralarini bog‘lab, Tongni birga otqizdim. Chiyillardi bechora, Yotar edi tovlanib. Yig‘lab-yig‘lab oxiri Mana, qoldim uyg‘onib. Tushdagidek ne uchun, Uchib yura olmayman? Yarador qushchamni men Nahot ko‘ra olmayman? 2 O‘yinqaroq bir bola, Qoshi baroq bir bola. Sopqonidan otib tosh, Qush ko‘zidan to‘kdi yosh. Qulab tushdi qushchajon, Tipirchilar chalajon. Armon qilar qushchajon, Shavqat kutar qushchajon. Olib qochdim mushukdan, In tuzatdim yashikdan. Yarasini boyladim, Xavfsiz inga joyladim. Don-dun berdim har kuni, Holin so‘rdim har kuni. Tuzalgach asta-asta, Zerikdi u qafasda. Qolgan kabi armonda, Uchsam derdi osmonda. Uni yaxshi ko‘rardim, Darrov qo‘yib yubordim. XAZONLARNI SUPURMANG Yaproq daraxt shoxida, Tabiatning bezagi. Rangi somon, kelganda — Fasllaming kuzagi. Daraxt shoxida chog‘i, Odamlar ko‘nglin xushlar. Yerga qulasa, farrosh Chetga supurib tashlar. Xazonlami supurmang, Farrosh xola, iltimos. Xazonlar ham chiroyli, Ko‘rsin uni keksa-yosh. ILON VA TIPRATIKAN Vishillardi Ilon: — Yolg‘iz shu o‘zimga, Ishoning so‘zimga, Bo‘ysunar izmimga. Qo‘rqishadi mendan Hatto Sher, Arslon. Qancha yostiqlarni Bir-birdan quritdim. Yodimga ne kelsa, Amrimni yuritdim. Boshin qaltiratib, Vishillardi Ilon. Shu tob quyrug‘idan Sekin yeb boshladi Oddiy tipratikan... TUYA VA KUCHUK Bir chekkada yolg‘iz, Baxtliman deya, Yantoq yeb turardi Beozor tuya. Kuchukcha hurardi, Do‘q qilib unga. Tuya dedi: — Nega Hurasan menga? Kuchuk javob qildi: — Bu mening ishim. — Baribir qo‘rqmayman. — Bu sening ishing.
| |
| Просмотров: 1286 | |
