O‘ktam Mirzayor
ZAMONDOSHLARGA Vatan — mening ko‘nglim, Vatan — sening ko‘ngling, Vatan obod bo‘lar, Ko‘ngil obod bo‘lsa! Tobora yuksalar, Orzular narvoni. Tinch bo‘lsa, yashnasa, Vatan qo‘rg‘oni. Belingni bog‘lagin, ko‘nglingni chog‘la. Mehr qo‘y Vatanning har giyohiga. Vatan obod bo‘lar, Ko‘ngil obod bo‘lsa! Do‘stim, yelkadoshim, Saflarda bor bo‘l. Ulug‘ Istiqlolga Boshladi Sarbon. Ko‘nglimizda hurlik, elkamizda hurlik. Istiqlol tug‘ini ko‘tardi karvon. Bizlar karvon bo‘ldik, Safdosh— bearmon! Obod vatanlarda obodlik — bayram. Ozod vatanlarda ozodlik bayram. Chehrangda tabassum Ko‘rsam, zamondosh, ko‘nglimda bayramdir, ko‘nglimda bayram. Baxting shu — Istiqlol Oftobi boshda. Qalbingdan taft olar hatto quyosh-da! Minnat yo‘q, eganing-bir cho‘qim osh-da, Vatan obod bo‘lar, Ko‘ngil obod bo‘lsa! G‘ALABA Shamol turdi, Davrin surdi. Yomg‘ir yog‘di. Sabr qildi yer. Shamolning ko‘ziga Tuprog‘in sochdi. Bulutga ko‘ksini kerdi, bepisand. Yomg‘irni irmoq qildi ayamay, Bardosh bilan yer. Asradi gullarni sag‘rida, Ana, ko‘ring, qizg‘aldoqlar — To‘p, to‘p qizaloqlar. Qiqir-qiqir entikar, Onasining bag‘rida. YER Yer, o‘g‘limsan, bo‘zatoyimsan, Quchog‘imga sig‘magan bolam. Yer, qizimsan, gulchiroyimsan, O‘zing bo‘lib ko‘rinar olam. Qani, jilg‘a bo‘lsam-da chopib, Yuzlaringni yuvsam erkalab. Qani, bir bor imkonin topib, Peshonangga qo‘ya olsam lab. Tumorimsan, yurakka osgan, Ardoqlovchi dil oromimsan. Horib kelsam, bag‘riga bosgan, Yer, onamsan — mehribonimsan. YURAK G‘alaba nash’asi baribir shirin, Ayovsiz kurashdan tolib chiqsang ham. Atrofi burqsigan fasod dunyoda, Tuhmat, malomatga qolib chiqsang ham. Burchak-burchaklarda o‘ynab turar musht, Nega sen yetimsan, bechora, sag‘ir? Har qadam poyingdan chalar beimon, G‘alaba, bunchalar yo‘llaring chag‘ir?! Pichog‘ini qalbga sanchib turar vaqt, Bardoshim yetgancha oyoq tirayman. Qaddimni rostlaydi vujuddagi shahd! Manfur hujumlarga shunday yarayman. Bir bora, o‘n bora — yurakda sanchiq, Yolg‘izgina umid unga suyanchiq... Bilaman, g‘oliblik nash’asi shirin, Ko‘ksim tog‘lar kabi qudratli, yuksak. Osmonning toqiga tegadi boshim. Yana bir qaddimni ko‘tarsam beshak! ...Toza havolarda yayra ey, yurak! Gupirib, yuzimga berolding sayqal. Ko‘ksimda mardona urganing uchun, Ushbu satrlardan qo‘yaman haykal! VARRAKCHA (Bolalik taassurotlaridan) Hov bolalik, bolalik-a, soddagina bolalik. Shokilasi jilvir, jilvir Varrakchalar yasadik. Quvnab-quvnab orzumizni samolarga chog‘ladik. Varragimiz iqboliga Umidimiz bolalik. Uchdi bizning varragimiz, Hammasidan zo‘r, baland. Viz-vizagin vizillatib, Dillarimiz qildi band. Ermak bo‘lib qoldi sho‘rlik Yelvizaklar qo‘lida. Endi uning ovozini Eshitamiz yo‘liga... * * * Shamol — bahorning dugonasi, Yomg‘ir — oshiqlarning devonasi — Sharros izhor etar ishqini. Lovullaydi bahorning yuzlari, Yalpizlar — mahallaning qizlari. Sevgining suvrati shundaydir — Shamol bahorni yetaklab daydir. Shov-shov yomg‘ir izg‘iydi ko‘chada — Yolqinli hislari qalbida. Duv-duv gap ariqlar labida. ONAI ZORIM Yosh qo‘shilib yoshimga, Qirov qo‘ndi boshimga. Qaytmas umr tulpori, Ul navqiron yoshimga. Istaganim ne o‘zi? Istaganim diydormi? Orangizda onamday Sodda, mehribon bormi? Dunyo to‘kilib borar, Ko‘z o‘ngimda chokidan. Onajonim, aylanay, Sochingdagi oqingdan. Biz uchun keltirganing Anduhlar endi yormi? Qavmu qarindosh ichra, O‘zingdek tabon bormi? Armonning achchiq chashmi, Yuzlarimni tildiyo. Egilgan kezda qaddim, Qismat yukin ildiyo. Oromijon suhbatlar Endi abad xumormi? Kezib, derman olamni, "Nuri jahonim, bormi?" "Yo‘q", shovullar ko‘zda yosh, "Yo‘q", ko‘ngilda qotdi tosh. Qiyomatgacha bardosh, Yetarmikan, qarindosh? Izlariga qo‘ydim bosh, Ko‘ngil mehrga zormi? Chashmai qalbim mening, Yo‘limda intizormi?
| |
| Просмотров: 939 | |
