O’roz Haydar
AKSIOMA Insho yozmoqdaman, ammo mavzu yo‘q, Siyohdonda siyoh bormoqda qurib. Tasavvur ko‘zida bir oltin baliq, Iltijo qiladi unsiz qichqirib. Tamaki ezganday ezib fikrimning Kepagin elakda elayman raso. Men dod solganimda, mazmunsizlikdan So‘qirning qo‘lidan uchadi aso. Mavzusiz kunlarning taqvimi uzra Nishonni topolmay uchib yurar o‘q. Men tanlagan narsaning har birida, Garchand, mazmun boru, mavzu yo‘q. * * * Bugun bir g‘arib kun, yuragim bo‘m-bo‘sh, Odam o‘z-o‘zini inkor etgan kun. Chunki uyg‘oqmanu ko‘rmoqdaman tush, Quyoshdan nur emas, taralar tutun. Uchar gilamlarda boshsiz odamlar, Oyog‘i osmonda xurrak otadi. Daraxt qadamini o‘lchab, chamalab, Uning o‘sishini Yer kuzatadi. Kim u cho‘qqiga tosh yumalatayotgan, Nahot, Sizif bo‘lsa, tirikmi hamon. Umi mavjudligin isbotlayotgan, Uch ming yildan beri ovora, sarson. Mana ochlikdan-da qurib va qaqshab, Qimir etmas tog‘lar - dinozavrlar. Yo‘llar esa borar sudralib, oqsab, Evrilar girdida yillar, davrlar. O’ngingda tush ko‘rmoq - oftobda to‘nish, Shishadek to‘kilar qadimiy sukun. Bugun shunday kundir - g‘arib va bo‘m-bo‘sh, Uzr deyishga or qiladigan kun. OHANG Qo‘limda miltiq yo‘q, lek ovchidirman, Na-da to‘r, na tuzoq qo‘yganman qushga. Meni alday boshlar jilvagar ohang, Sal diqqat qilsangiz o‘xshar olqishga. Har qanday ohangda afsun bor, rabbiy, Ilon afsunidan dahshatli afsun. Fikrni bo‘g‘ajak har qandayin kuy, Beo‘t kuydirajak shuur oynasin. Har qanday ohangda mustabidlik bor, Riyo kapalaga o‘ynaydi quvnoq. Men ohang ovlayman tunu kun bedor, Yo‘lda uchratsammi, o‘ldirgum shu choq. EY GUL Ey gul, ko‘ngil suviga aylan, Ey gul, cho‘mil otashkadada. Sabrim tufroq etdi bul gulshan, Qanoatda ekdim bir sada. Jon jilvasi husning durida, Kamalakni bichguvchi me’mor. Menmi, kechir, mehring nurida Yuragini sug‘urgan bemor. Falak meni tush ko‘rdi bugun, Yuz ming Horut afsuni so‘ndi. Dunyo - qattiq tugulgan tugun, Yecholmayin tishlarim sindi. Ey gul, vujud husningdek toza, Ey gul, so‘rovingdan ogohman. Falak sendan olur andoza, Garchi taxtim yo‘g‘-u podshohman. * * * Mening mazhabim ne, taxtim ne ma’vo, Ka’bam qayondadir, manzilim qayon. Jamshid jomi singan, olam benavo, Muridlik kulohin kiymish pir shoyon. Garchi ko‘zim ochiq, zulmatda dunyo, Sham yo‘q, parvonalar nechun parvona. Ma’shukda husn yo‘q, oshiqtsa hayo, Mayxo‘rlar may so‘rab, g‘amdin mastona. Bunchalar badbo‘ydir tongning nafasi, Qoraygan daraxtlar - ajalning tug‘i. Tog‘lar ko‘z-ko‘z kilur moviy qafasin, Falak qamaldadir, chil-chil oy tig‘i. Ko‘kdan mujda kutar zavqsiz ul solik, Xizr umri kamdir kutmakka, afsus. G’am kulbasin buzib dod solmish xoliq: - «Olam charxi tingan, bu ne tanaffus?» Kutganim kelmaydir, kutganim nadir, Karvon qayon ketgan - bilmaydir sarbon. Yashamak aslida folga o‘xshaydir, Gar bunda tom yo‘g-u, qo‘yilgan narvon. * * * Muhabbat yo hayot, yo mamot azal, Ishqning zanjiriga boglangan itman. Ko‘zgusiz ko‘ryapman o‘zimni mahtal, Garchi mavhummanu, ammo mavjudman. Muhabbat, muhabbat bormisan, illoh, Sirlilik ganjidan tug‘ilgan, ey ranj! Izzattalabligim yengdi-ku, evoh, Yanchilmasdan qolgan so‘ngi donim yanch! Ishqning uzugini suvga otar oy, Baliqlar yeb qo‘ydi omonatimni. Tubanda bo‘fiqar qop-qora chiroy, Ko‘zlari so‘qirdir saodatimni. Kimlarning qo‘linda men qurgan saroy, Itlarga talatmish muhabbatimni.
| |
| Просмотров: 935 | |
