Karim Bahriyev
FAQA? ISHQ... I Sevgilim, sevgilim, sevgilim, ??ir, ufqq? cho’kmoqd? q?dimiy quyosh. Sevish – og’ir, hijron und?n-d? og’ir, ??ir, neg? ker?k behud? ko’z yosh... Gul ??zon bo’l?di, emril?r tosh h?m, so’ngig? et?di boshl?ng?n h?r ish – tug’ilg?n – o’l?di, boshl?ng?n – tug?r... F?q?t - ishq, f?q?t - ishq, f?q?t - ishq, ??ir... Bir kuni quriydi jo’sh urg?n d?ryo, b?lkim milyon yild? emril?r tog’ h?m – bunyod bo’lg?n h?r ne o?iri b?rbod – f?q?t – ishq, f?q?t – ishq, f?q?t – ishq, erk?m... II Ey, ?udo! H?mm?si bunch?l?r oddiy, Bunch?l?r shunch?ki, jo’n v? s?fosiz. ?ong ot?di shundoq, shundoq kun bot?r, Bundoq toriq?rli bu h?yot, essiz... Bo’lishi ker?k-ku nim?dir m?ngu, Yash?sh, yonish uchun muqim bir ?sos?! Erkinlik q?yd?dir? Q?yd?dir hurlik? Q?yd?dir muh?bb?t? Q?yd?dir q?sos? Yur?k t?rs yorilib ket?r o?iri, ?omirl?r shitirl?b to’kils? ne tong... Ilohiy ishq kels? - yons?ng quvonib, Bir ishqki, jon deya jon bers?ng oson. III Bildim, h?mm? yo’lning so’ngi – q?briston, Q?yd?dir yo’limni poyl?r ?j?lim. ?og’ o?ir emril?r, b?rg o?ir – ??zon... B?ribir, ??ngulik – mening mo’lj?lim. Bil?m?n, eng q?ttiq, toshd?y n?rs?l?r O?iri yo’q bo’l?r, emril?r t?mom... B?ribir, B?ribir bor?ver?m?n ??lpinib, ?urtinib m?ngulik tomon. ?UNGGI ?UNOJO? ??votirg? to’l? er ustid?n oy Sutd?y nurl?rini quyar hovuchl?b, Sochin sh?mol tortg?n bog’l?r sol?r voy, J?rl?rd?n chiq?di ezg’in tovushl?r. ?rd?nmi, ko’kd?nmi kel?r bu n?vo, ?ening ichimd?nmi - bilolm?y qoldim - Yo yig’l?r ko’p yash?b ch?rch?g?n Dunyo, Yo oz yash?ym?n deb yig’l?ydi Q?lbim. ??nimd? qon k?bi oq?di oh?ng, ?o’z yumib tingl?ym?n, Yur?gim - qumri... Go’yo kuy tug?ydi ko’zimni ochs?m, Guyo kuy tug?s?, tug?ydi umrim. 1962 YIL. 2 YANVAR ?en tug’ildim. ?imdir quvondi. ?ulb?sid? g’?yur chekdi g’?m. Endi yurtg? to’y ber?m?n, deb ?o’kr?gini ko’t?rdi ot?m. Z?mh?rir qish tish q?yr?g?n chog’ Bir kishig? ko’p?ydi dunyo – Yo’q, o’rnid?n qo’zg’olm?di tog’, O’z?nid?n chiqm?di d?ryo. Ot?m – ?urs?nd, uyal?r on?m, ?en yig’l?rdim, h?mm? kul?rdi – ?og’ o’rnid?n qo’zg’olm?s? h?m, Bir silkinib qo’ys? bo’l?rdi. ?o’zl?rimni h?yr?t-l? ochdim: O, poyonsiz, not?nish ol?m! B??tni sevib ortid?n chopdim, ?eni es? sevib qoldi... G’?m. Yo’q, h?yotg? h?li qonm?dim, Angl?nm?sd?n yotibdi ol?m. B??tni izl?b men topolm?dim, Lekin meni izl?b topdi G’?m. ?en ketg?nd? yig’l?r kurt?kl?r, ?ungi bog’l?r, qushl?r bilg?yl?r. Sho?i beshik bo’lg?n ter?kning Bir sho?id?n tobut qilg?yl?r. ?en o’lg?nd? kiml?rdir kuyar. ?oq qul?m?s. ?oshm?g?y d?ryo. Bu tun bo’l?r... Yo jim-jit s?h?r... Bir kishig? k?m?yar dunyo. ?O?CHIDIL Sh?vk?t RAH?ON ?otir?sig? Goh erd?n, goh ko’kd?n nim?dir kutdim, Nihoyat qutuldim q?yg’u, qo’rqishd?n. Emr?nib, sog’inib shu kung? etdim, O’lm?y o’tib oldim yan? bir qishd?n. ?eng? h?m ?t?lg?n bir q?tim nur bor, H?vo bor – to’ldirdim ko’kr?kl?rimni. Yan? etib keldim o’zingg?, b?hor, Oftobing isitdi suyakl?rimni. Bo’ldi, ?do bo’ldi tizginsiz quvv?t, Endi sig’in?rm?n men o’z g’oyamg?. Endi o’z yog’imd? qovrilgum f?q?t, S?lom bergum f?q?t men o’z soyamg?. ?eni kechiringiz, o’qim?s, m?yli, Birovg? yoqm?s? g’?m?ngiz so’zim. Bildim, qutq?rolm?s od?mni od?m, Ag?r qo’l cho’zm?s? Allohning o’zi. ?uproqning ?ush isi, qushl?r chug’uri, ??ys?l?r shiviri dilimg? yaqin. ?ug’ilg?n h?r kishi d?m o’tg?n s?ri Sekin bor?ver?r o’limg? yaqin. ?ug’ilm?g?n - o’lm?s, o’l?r – tug’ilg?n, ?ug’ilg?n oningd?n yoy tortdi t?qdir. ?o’z ochg?n z?hoting bir o’q otilg?n, Umring – shu o’q kelib topgunch? v?qtdir. Z?min ketib bor?r s?mod? o’qd?y, ?en h?m bor?yapm?n omon?t, giryon. Nim?dir kut?rm?n erd?nmi, ko’kd?n... ?tib ols?m edi yozg?ch? omon. O’LI? ??vfli m?vzu Ochil?di gull?r... So’l?di. Suvl?r tinib ?do bo’l?di. Bir kun ingr?b tug’ilg?n od?m Biror kech? s?ssiz o’l?di. H?mm? bil?r – ?niq kel?dir! Hech kim bilm?s – kel?dir q?chon? Od?mzodg? ol?m to’l?dir – Ert?g?ch? kim qol?r omon?! H?mm? uning qoshid? tengdir, H?mm? ojiz kelg?nd? ochqin. Bemor uzr? ming kishi yig’l?r – O’lolm?ydi o’rnig? hech kim. Q?r?m?ydi puling, molingg?, D?rgohid? tengdir h?r bir jon. Bu dunyod? shudir – ?dol?t, H?qiq?t shu, qolg?ni – yolg’on! G?pirm?ydi birov bu h?qd?, G?rch?nd hech kim qutulib qolm?s. ?irik ?ytm?s – o’lib ko’rm?g?n, O’lg?n bil?r – ?mmo ?ytolm?s... UYA? Bu yurtd? chinorl?r ko’kk? cho’zilg?n, H?ttoki yuling?n g’o’z?l?r tikk?. Uzilg?n, Ichimd? nedir uzilg?n – B?ribir, ko’z tikdim men yuks?klikk?. Bu z?hil tuproqq? bir cho’p q?d?s?ng, Osmong? t?lpin?r, tik o’s?r yakk?sh. D?r??tl?r ?sk?rd?y tik turg?n yurtd? Insong? uyatdir egilib yash?sh. D?l?l?r bepoyon, s?hrol?r so’ngsiz, Adoqsiz, ??dsizdir bu er, bu borliq. Bu cheksiz ol?md?, bu keng dunyod? Uyat - dili t?nglik, yur?gi torlik. Cho’qqil?r ?z?liy, tur?r joyid?, ?ur?r s?lob?tli tog’l?r ming yillik. V?zmin, og’ir cho’kk?n tog’l?r poyid? Uyat - hovliqm?lik, uyat - engillik. Uyatdir ezilib ming yilki shundoq D?l?d? tuproqd?y s?rg’?yg?n, h?yron ??lq ko’zig? boqib yolg’on so’zl?moq... Hech kim bilm?s? h?m, uyatdir yolg’on. Bir don eks?ng, unib yoz?di yaproq, Gull?rning ?trid?n bulbull?r s?yroq. ?osh h?m gull?b o’zin ?ngl?tg?n yurtd? Uyatdir zulm ko’rib, s?ssiz yash?moq... RAUF PARFI ?O?IRASIGA H?r tomirim chinqir?r, J?r?ngl?g?n ming n?ym?n. Yash?gim kel?r m?ngu, ?en o’lim ist?m?ym?n. V?t?n deb o’ls?ng ?rzir, Hurlik deb o’lmoq – go’z?l... Q?lbimni qist?m?ym?n. ??lqim, hur kuning ko’rs?m – ?en o’lim ist?m?ym?n. Ayt?di donishm?ndl?r: «Ey sen, jo’m?rd, dovyur?k! ??ngug? qolmoq uchun Avv?lo o’lmoq ker?k!» ?en o’lim ist?m?ym?n. E?IN US?ON ?O?IRASIGA Ay, buyuk qonl?rd?n kech?y q?nd?yin, Yash?y ?b?diyat ishqin z?vqid? - ?okim q?sos o’ti ichr? yon?yin, ?okim qutul?yin l??n?t t?vqid?n. ?uproqd?y ezilg?n ??lqning ko’nglid?, Don k?bi toriqq?n orzuni kesm?ng – H?li erk kunl?ri kel?r muq?rr?r, Ul mubor?k kund? bizni h?m esl?ng. Armonl?r yukini, q?sos sh?vqini ?o’t?rdik, g?rch?nd u tog’ k?bi og’ir, Zindonl?r, zulml?r, johil mirsh?bl?r Ostid? orzul?r ozurd?, og’rir. Biz yozm?dik zulm m?dhid? g’?z?l, Erkning m?ydonid? yiqils?k dodl?b, O’ls?k - o’limimiz q?nch?l?r go’z?l... Zolim yiqilg?nd? bizni h?m yodl?ng. Hurriyat kelg?nd? bizni h?m yodl?ng. *** Bulbulni ?ngl?dim, bog’ni tushundim, ?rg? yonboshl?g?n tog’ni tushundim. H?ttoki oyd?gi dog’ni tushundim – Seni tushunm?dim, yonimd?gi od?m, Yur?gimu qonim, jonimd?gi od?m... Sening m?kring mint?, mening jonim - bir, Ot?r o’qing - sonsiz, dil q?lqonim - bir. Sen h?m od?m bo’lgin, od?mjonim, bir – Bir m?rt? kelg?nm?n dunyog? men h?m, Seni tushunm?dim, yonimd?gi od?m... Seng? etm?s h?tto ??lqq? etg?n so’zim, N? yuzim yoq?di, n? bosg?n izim. ?ushun?di h?li tili chiqm?g?n qizim – Seni tiling burro, so’zl?ring bek?m, ?ushunm?dim seni, yonimd?gi od?m... 06.01.1994. HOJAI JAHONGA ERGASHIB... I Iloho, men gunohd?n tiyilishg? qodir bo’lm?s?m, sen gunohl?rni ?vf etishg? qodirs?n-ku?! Yahyo ibn ?uoz. Iloho, ulug’vor sening j?loling, j?sur sh?hidl?ring qoni hurm?ti, p?yg’?mb?rl?ringning ?z?m?tiyu, pirl?rning n?f?si-joni hurm?ti, Send?n til?ydirm?n ilmu k?molot, rizqd? – b?rokot, o’lm?sd?n – t?vb?, o’l?r chog’ - kechirim, do’z??d?n – n?jot v? ul o?ir?td? – ofiyat, illo. Asr? ?ld?nishd?n, n?sh’?l?nishd?n, n?fsoniy tuyg’ul?r hirsin jilovl?, sh?ytoniy v?sv?s? eshigin berkit, orifl?r yo’lig? erg?shtir, boshl?. Endi h?r n?f?sim – t?vb?dir so’ngsiz, endi s?br bergil, ?doqsiz s?br, ?chchiq h?yot so’ngi – shirin bir o’lim, qotg?n vujudimg? – yumshoq bir q?br. Endi t?vb? qilib yash?y toq?td?, pokl?yin ko’nglimni – gunohkorimni. H?mm?ni kechirgin, el q?torid? – kechir H?kim o’g’li Abdulk?rimni. II Allohd?n qo’rqib yig’l?shim v? ko’z yoshl?rimning yuzimg? oqishi t?n?m og’irligich? tilloni s?d?q? qilishimd?n ?fz?lroqdir. Q?ysi b?nd? Alloh t?olod?n qo’rqib yig’l?s?-yu, ko’z yoshid?n bir tomchi erg? tushs?, toki tomchi osmong? chiqib ketm?gunch? ung? do’z?? o’ti tegm?ydi. Holbuki, erd?gi tomchi osmong? ?b?diy ketm?ydi, q?yt?-q?yt? yog’?ver?di. ??’bul Ahror. Alloh, men o’zingg? keldim o?iri, t?vb?mni q?bul et, gunohim kechgin. S?bru toq?t bergin, n?fsni sovut v? hirsni jilovl?, ko’zimni ochgin. ??vb?mni q?bul et, gunohim kechgin, ko’nglimd? imonni ?b?d m?kon qil, h?yot og’ir bo’ldi, oson bo’lm?di, endi o?ir?tni o’zing oson qil... III Bu dunyod?gi od?ml?r uyqud?l?r, o’lg?ch - o’yg’on?dil?r, n?dom?t chek?dil?r, ?mmo n?dom?tl?ri ul?rg? foyd? berm?ydi. O’limni shu dunyod? o’yl?ng. N?dom?tni shu dunyod? cheking. ??vb?ni shu dunyod? qiling. Dunyo –Allohni t?nish uchundir. S?hl ibn Abdulloh ?ust?riy B?lkim, h?li yoshm?n, goho beboshm?n, b?lkim, yuks?kl?rni ko’zl?r til?gim – v? lekin q?ridi – bildimki, toshm?s – chirp?ndi, ch?rch?di bukun yur?gim... Bil?m?n, boshl?ng?n h?r ne tug?ydi – yaproq ??zon bo’l?r, emril?r tog’ h?m. Suvl?r oqib ket?r, d?ryo quriydir, o?ir o’tin bo’l?r yashn?g?n bog’ h?m. Alloh, men o’zingg? keldim oqib?t – r?von et tilimni, ochgil dilimni: ?chchiq h?yot uchun ?yturm?n r?hm?t v? q?qsh?b kut?rm?n shirin o’limni... IV Ol?m – bir d?ryodir, uning qirg’og’i – o?ir?tdir. Bu d?ryod?n omon olib o’tuvchi kem?si – t?qvodir. Od?mzodning h?mm?si musofirdir. Abu Ishoq Zuhurhuriy. ?echir, Alloh, kechirgin, kechir... Shu erl?rd? yurg?nim uchun, o’tirg?nim, turg?nim uchun – kechir, Alloh, kechirgin, kechir. G?r ??’b?g? tomon bo’lm?s?, gunoh – bosg?n h?r q?d?mimiz. Yur?kl?rd? iymon bo’lm?s?, gunoh – olg?n h?r n?f?simiz. ?echir, seni zikr ?yl?m?g?n so’zl?r, chuchm?l l?hj?l?r uchun. ?echir, Alloh, yodingsiz kechg?n h?r soniya, l?hz?l?r uchun. ?echir, Alloh, r?hm?t ?ytm?sd?n ichilg?n suv, d?ryol?r uvol. ?echir, shukur qilm?sd?n yutg?n yutum-yutum h?vol?r uvol. ?t?r, endi yoding-l? yash?y, dunyo ishqin q?lbd?n o’chirgin. ?echir h?mm? b?nd?l?ringni, shu q?tord? meni kechirgin. H?r q?d?mim bo’libdi gunoh, endi h?r so’z – ?rzu kechirim. Sen buyuks?n mehribonlikd?, kechir, Alloh, kechir, kechirgin... V Q?brd? yotg?nl?r ?ll?q?chon push?ymon qil?yotg?n ishl?r ustid? tirikl?r bir-birl?ri bil?n qirpichoq bo’lmoqd?l?r. Abu Homid ?l-G’?zzoliy. Yozib turg?n edim, Alloh b?hikm?t, nogohon guvill?b esdi bir sh?mol – d?r??tl?r ch?yq?lib silkindi be?os, ketm?-ket uzildi yaproql?r behol. ?inm?y ?yl?n?rdi b?rgi ??zonl?r, ul ??zon r?qsid? bog’ tur?r l?rzon. Ochiq der?z?d?n d?ft?rg? tushdi bir s?rg’?yg?n yaproq, b?rgi z?’f?ron. Allohning bir b?rgi bejiz uzilm?s, bejiz tushm?g?ndir ?on?mg? ??zon – umr o’tkinchidir, tug?b bormoqd? – q?ni, h?r?k?t qil, shoiri z?mon... VI Dunyo bizd?n ?yrilmoqchi ek?nini ??b?r bermoqd? v? bizd?n yuzini burib tezlik bil?n uzoql?shmoqd?. Bizg? bu dunyomizd?n bir kos? suv ichilg?ch idishning t?gid? qol?dig?n bor-yo’g’i bir tomchi k?bi qolg?n, ?olos. Utb? ibn Rizvon ?el?r yan? ?ohi R?m?zon, s?h?r uyg’on, ?hli musulmon. B?rg – b?ndid?n chirt uzilg?n jon – kez?r l?rzon erl?rd? ??zon. Chirt uzilg?n b?rgd?y omon?t, bo’g’zimd? kilkill?b h?liqq?n bu jon. S?h?r uyg’on, ?hli musulmon – kel?r yan? ?ohi R?m?zon... VII ?o’rdim, umr v? dunyod?n ko’r? - tez o’tib ket?dig?n, o’lim v? o?ir?td?n ko’r? - yaqinroq, orzu-h?v?sd?n ko’r? – bepoyonroq, ?otirj?mlikd?n ko’r? go’z?lroq n?rs? yo’q, birod?rl?r. N?jmiddin ?ubro. Shukur, Alloh, ol?mni yar?tding, und? ot?m, on?mni yar?tding, v? ul?rd?n m?ni yar?tding – shukur, Alloh, ?b?diy shukur. Shukur, olg?n n?f?sim uchun, muh?bb?tim, h?v?sim uchun, iztirobim v? o?ir?tni o’yl?b yoshd?y q?lqib turg?n yur?gim uchun – shukur... Borig? – shukur v? yo’g’id? berg?n s?bring uchun shukur, shukur, Alloh. TUNGI HUJUMLAR Alparslon Turkesh xotirasiga ehtirom ila Sokina kechalar... Ko’chalar tingach, Eshikka tizilgach horg’in kovushlar, So’zamol el kirib uyga berkingach, Eshitila boshlar ezg’in tovushlar. U ovoz kuchayar. Tinimsiz. Uchqur. Qoshida ojiza ovozim, so’zim. Butun xalq uyquga botganda chuqur, Qaydadir bo’rilar uvillar uzun. Yerdanmi, Ko’kdanmi, Mening ichimdan – Gursillab tashlanar og’ir qadamlar. Go’yo shaharlarga shaxd qilib zimdan Kelar sahrolardan otlig’ odamlar. Uyqu bosgan elni yana ne bosar?! Kelarsiz dashtlardan, olis tog’lardan – Urholar tinglayman tunlar jonsirab, Enasoy tomondan, Dashti Qipchoqdan. ?lis ajdodlarim, bahodir xunlar! Bo’zqurtlar! Yuragi o’tlug’, butunlar! ?romini topib uyga berkingan Sog’lar o’lkasiga keling, majnunlar! Dimog’im achitar tuyoqlar changi, Mudroq tanga tushsin qaynoq qoningiz, Erkning qullarisiz, vahmning shohi, Sharobday achchiqdir sizning joningiz. Shirin jonlarimiz - sadaqa, biling, Shaharlarni yiqing, buzing tomlarni. Issiq to’shaklarni nayzaga iling, Sindiring xapdori ichgan jomlarni. Saroylar qoshida o’tovlar tiking, Titrasin oromi, haromi yurtlar. Rohat ko’shklarini bezovta yiqing, Keling, ajdodlarim – botir bo’zqurtlar! Avlodni uyg’oting, tursin tirik jon, Savalang ko’zguga maftunalarni. Yolg’on kitoblardan yondirib gulxan, Tarqating aldamchi mafkuralarni. Tozalang yo’llarni, mahzun dillarni, Yugurar molini tashlab savdogar. Shoirlar hansirar, osib tillarni, Bol tomgan tilidan chakillar zahar. Yoqing, yiqing, sanchib qilichlar, Tekislab, omochlab, haydangiz shudgor. Qolsa uch-to’rt oshiq, to’rt-besh darvishlar, Ularga uy bo’lar biror dashtu g’or... Sokina kechalar... Istayman – hujra. To’kilar sabrimu ham nolalarim. Sekin cho’ka boshlar xotin ham mudrab, Negadir uxlamas sho’x bolalarim. 1993 yil. PS. Bunday tuyg’u ko’plarning ko’nglidan kechgandir – kattaroq muhabbat, kattaroq shiddat, ehtiros istagi, millatni uyg’oq ko’rish istagi. Bu she’r – kayfiyat mahsuli. Nitsshega Meksika zilzilasida minglab odam o’lganini aytishganda, u hayajonlangan va "Yaratgan qanchalar hudratli, insonlar qanchalar ojiz... ?, bu naqadar go’zal!” – degan. Millat tinchlik paytida nafsga beriladi, ko’proq mol-dunyo ilinjiga asir bo’ladi, faqat jang paytida qo’rqoq-botir ajraladi, derdi. 1992 yilning iyunida "Turkiy xalqlar kongressi”da Alparslon Turkesh qabulida bo’lgandim. Unga Samarqand to’nini yopganimda, u menga bo’ri suvratli uzuk tuhfa etgan va nasihat qilgandi. TIL?VAT Bismillohir rohmanir rohiym. 1. Tun bo’yi ruhimni chaqirdi qushlar, Vujudimga indi ilohiy majol. Qulog’imga oqdi toza tovushlar, Etimni siladi abadiy shamol. Kirdi dimog’imga tuproqning hidi... Ko’zlarimni ochdim. Ayladim duo. Tanimda aylangan xush nafas chiqdi, Tilimda "oh” bo’lib tirildi: "Alloh!” Ilohim, subhidam shavqidan qondim, Tilim so’zga kirib bo’ldim sasli ham – Tashakkur, bu tong ham yana uyg’ondim! Axir, mumkin edi uyg’onmaslik ham... 2. Allohim, tashakkur dardlaring uchun, Boshimga tizginsiz g’amlar tashlading – Boshim ko’kka etdi, azoblaringga Bandalar ichidan meni tanlading. Tashakkur, tishimni tishimga bosdim, Jonimda tovushsiz, nurli kulasan... G’amlar yuboribsan, demak, dunyoda Mening borligimni bilasan... 3. Bu ozor – sendandir, meniki – mozor, Bo’g’zimda turibdi inja jon, titroq. Bugun men o’limdan qo’rqmayman zinhor, Gar o’lim keltirsa senga yaqinroq. Jonim senikidir olmog’ing mumkin, Kuzgi yaproq kabi omonat nafas. Muqarrar bir ajal – bu mening mulkim, Hayotim olarsan, o’limni emas. Va kattakon gunoh meniki, Alloh, Daryo dil seniki, sabru toqatsen. Shu qadar ulkandir men qilgan gunoh – Kechira olgaysan uni faqat sen... 4. Tongdan dilga tushdi bir ma'yus hasrat... Do’st sari otlandim, yo’ldan qaytmadim. Lekin do’stim edi juda ham xursand, Men ham kulib turdim. Dardim aytmadim. Borib so’zlay, dedim otam, onamga – Yo’q-yo’q, ko’p ozorlar etkazdim rostdan. ?zroq aqlim kirdi. "Baxtiyorman” deb ?ta uydan qaytdim dardim aytmasdan. Kimga borsam, aytar o’z quvonch-g’amin, Men faqat tingladim, So’zlay olmadim. Baxtlilarning bazmin kelmadi buzgim, Baxtsizlarga badtar qayg’u solmadim. Aytsam bo’lar edi yorim, bolamga, Ko’nglimni hasratim yalar betinim. Bolam jilmayardi yorug’ olamga, Tinmay kular edi baxtli xotinim... Bildim, G’amgin odam yoqmas hech kimga, Hech qaysi makonda yoqmas ko’z yoshi. Allohim, Dardimni aytdim o’zingga, Yo’qdir sendan boshqa mening darddoshim... 5. Kechir, Qodir Alloh, bandalaringni, ?ftob – tafting erur, qahringdur – muzlar. Sen yaratgan gullar – bizga mo’'jiza, Mo’jiza – oydinlar, tunlar, yulduzlar... Kechir, Qodir Alloh, menday bandangni, Shamol – nafasingdir, poyingni o’pdim. Sen yaratgan erda uzoq kezdimu, Kechir, men o’zingni juda kech topdim. Ishva qilib keldi oyday parilar, Soyaday ergashib o’tdi oylarim. Kechir, Ka'ba emas, qizning etagi Bo’ldi topinajak qadamjoylarim. Tovonimga tinmay osildi maysa, Gullarga termuldim: "Ana, baxtim!” – deb. Kechir, bu olamdan hayratga tushdim, Lekin so’ramabman: "Kim yaratdi?!” – deb. Jilva qilib keldi makkor saltanat, O’zni sanamlikka chog’layur kimlar... Kechir, gohi seni unutib ko’kda, ?rda yurganlarga sajda qildilar. Bugun seni topdim, Alloh, sevinchim, Sig’mayin bordur bag’rim, ichimga... Endi faqat senga topinurman jim, Endi sig’inmasman erda hech kimga. 6. ?lis manzillarga termulaman zor, Goho yorug’ olam fikrimga tordir. O’ylayman: "Yulduzlar ortida ne bor? Quyoshdan narida nimalar bordir?!” Sening inoyating – mening yodim ham, Shuurim qa'rida nurday yoriding. Shamol ham yo’q edi, yo’q edi olam, ?ftob ham yo’q edi... O’zing bor eding. Nechun seni izlab ko’kka boqqaylar, Axir, erda ham – sen, suvlarda ham – sen. ?lovda ham borsen – o’zni yoqqaylar, ?damning ichinda ham mujassamsen. Ko’rdim – to’rt tomonda o’zing muhayyo, Yomg’irda – shafqating, poklikda – qorsan. Biz o’tib ketarmiz dunyodan, illo, Dunyo turgunicha sen O’zing borsan. Munis bandalaring yig’lab o’turlar, Yurakdan sizgan ul nuri jolasan... Dunyo ham tugaydi, balkim, bir kuni, Dunyodan keyin ham O’zing qolarsan. 7. Yo, Alloh, bandangman, dilafgor qilma, Nomard eshigida talabgor qilma, ?lam jamoliga aylama oshiq, Shohlarning noniga xaridor qilma. ?or qilma, xor qilma, xor qilma, Alloh. Dunyo juda go’zal, gulday sanamlar, Rayhonning bargida suzar shabnamlar. Nozikbel maysalar eshilib o’ynar, O’tar shirin kunlar, oydin oqshomlar – O’tkinchi dunyoga yor qilma, Alloh. Zim-ziyo koinot ichinda men ham – Yonib tugayotgan miltiroq bir sham. O’zing madad bergil! Sen qutqarmasang – Qutqara olmaydi odamni odam, Insonni insonga zor qilma, Alloh. ?alqqa sabr bergin va parcha non ber, Podshohga kuch berding, endi iymon ber. Hamma ishimizni ko’rib turibsan – Ko’ngillarni keng qil, daryozabon ber, Yo’llar – tor, dillarni tor qilma, Alloh. Borarman ismingni dilimda qutlab, Boshimda aylanar notinch bulutlar. ?yog’imga tinmay osilar o’tlar, Bezovta silkinar teraklar, tutlar. Daraxtni beshik qil, dor qilma, Alloh. O’tkinchi dunyoga yor qilma, Alloh. Insonni insonga zor qilma, Alloh. Yo’llar – tor, dillarni tor qilma, Alloh. Daraxtni beshik qil, dor qilma, Alloh. ?or qilma, xor qilma, xor qilma, Alloh... 8. Noayon, Bepoyon, Ulkan dunyoda Inson – bir to’zigan gard kabi, evoh. Milliard odamlarga to’lgan dunyoda Hech bitta odamni unutma, Alloh. Kishini g’am bilan qoldirma yakka, Hech kimni yo’qlikning qa'riga otma. Nomardga – dil bergin, qo’l bergin – mardga, Meni ham unutma. Tokim quyosh chiqar har tong saharda, Koinotda horg’in er kezar tokim – Bu keng samolarda, Qaro erlarda O’zingsan hokim, Allohim. Bemorga - shifo ber, sog’larga – umr. Yolg’izga – yo’ldoshu, yupunga – tugma. ?chlarga – non bergin, to’qlarga – shukur, Meni ham unutma. Uysizga – uy qurgin, yo’lsizga – yo’l ber, Sahroga – yomg’iru, tog’larga shamol. Maddoh fahm topsin, gunglarga til ber – Muattar so’zlarni aytsin bemalol. Borlarga – insof ber, g’aribga – sabr, Botirga – tulporu, olimga – rutba. Kim o’lsa, ber mayin tuproqli qabr, Meni ham unutma. Yozda nurlar sochgin, qishda qor yog’sin, Ko’kda – burgut, suvda baliqlar oqsin. Kar quloqlar nogoh ochilsin, Alloh, Ko’r ko’zlar yarq etib olamga boqsin. Sendan boshqa hech kim bermas beminnat, Kimdan ham tilaylik, voh, sendan boshqa – Shafqatni hech kimdan sen darig’ tutma, Adashgan barchani haq yo’lga boshla, Meni ham unutma. Nafsimni jilovla va hirsni sovut, Ruhimni charxlagin, ko’nglimni keng qil. Beshikdan tushganning tulpori – tobut, Bizni ham azizlar qoshida teng qil. Bihisht arig’idan asal sut ichir, Tiriklik gulini aslo so’litma. G’ofilni kechirgin, hammani – kechir, Meni ham unutma... Kechir. 1984-1995
| |
| Просмотров: 983 | |
