Muhammad Ismoil
XAVOTIR Ketayapman yana sargardon, Dilni to‘kdi g‘ussalaringiz. Sizga nima bo‘ldi, onajon Buncha cho‘kdi jussalaringiz. Qartayibsiz. Ko‘zim o‘yar g‘am. Jazolama, ko‘kda Qodir zot. Xudo, bergin onamga malham, Yana bir yil baxsh etgin hayot. Har dam uchun shukrona aytay Har dam uchun bo‘lay qarzdor. Har dam uchun boshim ko‘tarmay, Sajda qilay toki onam bor. Unga o‘n yil umr ber, Tangrim Unga yuz yil hayot ber, Xudo. Mukka tushib ming yil so‘rardim, Ming yil bizni etmasang judo. Ketayapman, ammo bilaman, Ayirasan bizlarni bir kun. Tiriklayin dorga ilasan, Olislarga ketganim uchun. So‘ngra dorda o‘tadi umrim, Balki bir yil, o‘n yil... osilib. Qayg‘ulardan qorayar turqim, Qora kunlar nuqsi bosilib. Bizni bog‘lar yerdan Xudoga, Ona bergan jonning rishtasi. Ona loyiq mangu duoga, Ona – ko‘kning hur farishtasi. Ketayapman yana sargardon, Bilolmayman, qaytaman qachon. * * * Siz buncha yaxshisiz, ko‘nglimni Shod etdingiz, sarxush, sarmastman. Har yon chopib, endi o‘zimni Qo‘yarga joy topaolmasman. Qancha kutdim bu lahzalarni, Necha yillar urindim nolon. Yuragimda baxt larzalari, Ko‘rinmoqda yashamoq oson. Kuchga to‘ldim men favqulodda, Gado edim, shoh bo‘lgandayman. Endi kelgandayman, hayotda Men qaytadan tug‘ilgandayman. Atrof go‘zal. Boqaman maftun Gul-chechaklar ochilgan kabi. Yuzingizda balqigan husn, Keng olamga sochilgan kabi. Muhabbatga ega har inson, Yashash sirin kashf etar ekan. Sevmaganlar qul va notavon, Kelar ekan va ketar ekan. * * * Qara, osmon qanday besarhad, Ko‘kda oppoq oy suzib yurar. Xayolimda abadul-abad, Chehrang shu oy singari turar. Yer yuzida qoldirmay belgi, Bir kun tanni tark aylasa jon. Ko‘kda qolar bizlarning sevgi, Hamda shu oy, hamda shu osmon. * * * Bu olamda zarramiz-zarra, Bugun kelib, ketarmiz erta. Ojizmiz-u, ammo yuz karra, Buyukdirmiz aks etsak she’rda. Olam hatto arzimas goho Jon kuydirib botmoqqa terga. U ham go‘zal, buyukdir ammo Aks etganda biz yozgan she’rga. * * * Bu to‘rtlik she’r emas, so‘z emas, faryod Yonayotgan yurak hayqirig‘idir. Odamning Xudodan axtarib najot, Odamning odamdan ayrilig‘idir. Yurak ko‘ksimizda turgan farishta, Yashaydi bo‘ysunmay o‘zimizga ham. Har on qararmidik ko‘kka tashvishda, Yerda bo‘lsa bizlar izlagan odam. * * * Shu ham qor bo‘ldimi, bo‘ronmi shu ham Ruhimizda tentib yurganda ayoz. Bir kun tabiatni qutqarar ko‘klam, Ammo ayting, bizni kim qilar xalos? Kelmas necha yilki bahor bag‘rimga Ko‘z yosh to‘kay desam muzlab qolgandir. Ey yor, sen ketdinggu, abgor qalbimga, Qahraton o‘z uyin qurib olgandir. TO‘RTLIKLAR * * * Yurakda urar tug‘yon, o‘zimni unutganman, Dunyoni unutganman, shoshayapman sen tomon. Go‘yoki men sog‘inchning yoyidan uzilganman, Go‘yo manzil tomonga uchgan singari kamon. * * * Bizga orzu hayot bag‘ishlar har dam, Umidsizlikdadir barcha illatlar. Umidsiz qolsa gar, nafaqat odam, Halok bo‘lar hatto buyuk millatlar! * * * Bizni ta’qib etar xasta yashamoq, Erksizlik to‘sadi goh yo‘limizni. Ammo ijod ichra ko‘tarib bayroq, Biz yengib boramiz o‘limimizni! * * * Har tong vujudimni qamraydi hayrat Shukrona aytaman har tong O‘ziga. Borligim dunyoda qanday buyuk baxt, Tirikligim qanday buyuk mo‘‘jiza! * * * Ishonmayman demagin minba’d, Jahannamni etmagin inkor. Sen ming bora etsang hamki rad, Bu olov bor va o‘chmas zinhor!
| |
| Просмотров: 1192 | |
