Bektemir Pirnafasov
Zargar zar, men esa jamlayman havo, Ko‘tarib yuraman mudom ko‘nglimni. Hayot xayrlashar chog‘da ham hatto – Qo‘yib yuborgisi kelmas qo‘limni. * * * Birin-ketin, Hamma begonalashib boraveradi. Umr o‘taverdi barchasining Ustidan kulgancha Ko‘zda yosh bilan. Yo‘l chetida Bir toshni ustiga o‘tirib olib Yo‘ldan o‘tayotgan umrni kuzatar odam. Boshini chayqaydi, kuladi, yig‘lar Qarab begonalar bosib ketgan dunyoga. ota-ona ketdi olis safarga. Aka, uka - bari qoddi mung‘ayib, Umr bosib o‘taverdi barini. Ko‘nglini o‘ynadi, olmaday, gulday Havasini o‘g‘irladi barining Har birini o‘zga-o‘zga manzillarga Olib ketaverdi. Orziqsa, ko‘nglini chalg‘itdi kami, Sog‘insa tashvishlar bo‘ynini egdi. Bir chetda Bir to‘yib yig‘lashga hatto Bermadi bir lahza hech kim, hech qachon! Bolalarni bosib o‘tdi umr. Ko‘ngillari turfa, Orzulari ayro Garchi tomir ham bir, qon ham bir. Hamma begonalar Borgan sari Ko‘proq qarar o‘kinib Quyoshga, quyoshga, quyoshga... * * * Devorda o‘sgan gullar Bolaligim hovlisining paxsalarida Yoriqlardan o‘sib o‘tar edi qo‘shni qizning xayoli bo‘lib... hech unutib bo‘lmas voqealar kabi qayta-qayta kelaverar yodimga devorda o‘sgan gullar... Men ularni juda ko‘p holatlarga o‘xshatardim o‘sha damlarda Bir orzumning bo‘yi bo‘lib ko‘rinsa, Bir armonlarimning isyoniga o‘xshab ketardi ular... O’sha damlarda men Hech qachon, hech narsaga yon bermayman deb o‘ylardim, Taqdirim mening izmimda bo‘ladi deb o‘ylardim, Agar nimadir yo‘limda to‘siq bo‘lib chiqsa Devorda o‘sgan gullar kabi - Uni teshib o‘taman deb o‘ylardim o‘sha damlarda... hech unutib bo‘lmas voqealar kabi qayta-qayta kelaverar yodimga devorda o‘sgan gullar... * * * Ketayapman xiyobon bo‘ylab Nigohimda parishon yellar. Tongta qadar visolni o‘ylab Atrofimda qizargan gullar. Nafasimdan titragan maysa Chehrasida toblanar gulob. Shivirlar to‘kilar g‘amgin: - Sog‘inchlar - men ko‘nikkan azob... Olislarga chirmashar nigoh, Xayolimda dunyodan gina – Bu dunyodan maysalar kabi O’tib ketsam, indamaygina... Nigohimda ezilgan so‘qmoq Olislarga tutashib ketgan. Kimsasizlik hokim xiyobon Barcha tovushlarni unutgan. Qo‘zg‘aladi qadamdan cho‘chib Atrofimda za’faron sharpa. Besarishta kezinar ko‘ngil Go‘yo endi oxirgi marta... Arguvonlar chaqirar shamol, Teraklar yo‘l ko‘rsatar oyga. Ovozini yashirib jimlik Yuzlarini yuvadi soyda. Mag‘rur xazonlarni telba yel Suvga cho‘kkan tunga botirar. Derazadan kuzatar meni Sochlari oqargan xotira... * * * Sochlarimning kora rangi tugadi, Kaftimda qolmadi kelajak izi. Manglayimga qismat yoziqlari ustidan Umrim tortib chiqdi chuqur-chuqur chiziq. So‘qir kabi boqib qo‘yaman atrofga, Hidlari unutilgan gullar so‘ladi. Ko‘ngilni yuvolmay aylanar fasllar, Umidlar to‘lgokda bugilib o‘ladi. Olislarga qochib ketgan xotira, Xayol boshini urar dunyoning to‘rt tomoniga, O’z qoniga belanib yotar qafasda. Xech qanday ayriliq iztirobga solmas meni, Faqat ko‘zlarimning ochiqligi qiynaydi Aldanib ketishga kelgan hayotda...
| |
| Просмотров: 1053 | |
